Op 8 mei j.l. overleed de bekende Nederlandse musicus Ton Hartsuiker. In verschillende kranten werd zijn muzikale nest naar voren gebracht. Dank je de koekoek, eh de wielewaal, zijn vader was de even bekende componist en muziekpedagoog Andries Hartsuiker. (1903-1993). Waarschijnlijk zal hij langer dan zijn zoon in onze herinnering blijven voortleven. Hij is namelijk de schepper van het door velen voor volksliedje gehouden ‘Kom mee naar buiten allemaal. Dan zoeken wij de wielewaal!’*. Ik heb het geluk twee Wielewalen op loopafstand te kunnen beluisteren. Niet in het ‘dichte eikenbos’ zoals de componist schrijft, maar in hoge populieren. In tegenspraak met de tekst van het lied hoefde ik ook niet te wachten tot de ‘zomer weer in’t land’ was. ‘Mijn’ Wielewalen waren er al op 8 mei (toeval?). De omschrijving van de zang met ‘dudeljo’ is echter zeer treffend en kan duidelijk gehoord worden. Maar probeer die 'muzikant' eens te zien. Dat is erg moeilijk. Door zijn helder gele delen heeft hij het voorkomen van een door de zon verlicht, glinsterend blad. Een perfecte vermomming dus.
Het kan niet missen dat ook Olivier Messiaen (1908-1992) de Wielewaal meerdere malen in zijn composities heeft verwerkt. Zo hoor je de vogel heel goed in de openingsmaten van Le Loriot uit Catalogue d’oiseaux en ook in Reveil des Oiseaux.
Wie meer wil weten over de Wielewaal moet het boek lezen dat Hans Dorrestijn helemaal aan deze vogel heeft gewijd. Lees het tweede deel van bladzijde 175 voor een ervaring van de schrijver van deze blog.
*In het gelinkte YouTube-filmpje is de zang correct weergegeven, maar de getoonde Wielewaal is soms de Afrikaanse Wielewaal, die meer geel heeft dan de Europese.
Hans Dorrestijn. Dudeljo!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten