LOUIS ANDRIESSEN (1939-2021)

Louis Andriessen, volgens kenners de beroemdste Nederlandse componist van zijn generatie, overleed vorige maand. Voor mij een goede reden om na te gaan of hij misschien ook een muziekstuk heeft nagelaten dat aandacht in mijn blog verdient. Zo’n compositie is er, namelijk Woodpecker voor solo percussie (1999). Je hoort veelvuldig de roffel van de specht, zoals eerder geschreven bedoeld om een territorium te bakenen of om te communiceren met soortgenoten. Het kan niet om één specht gaan omdat  toonhoogte en lengte van elke afzonderlijke roffel variëren. Door een ander percussie-instrument te gebruiken kan de percussionist de klank veranderen. Dat gebeurt in de natuur als de specht een ander medium voor de roffel kiest, bijvoorbeeld een holle boom of een lantaarnpaal. Dat het om een specht gaat is duidelijk omdat het aantal slagen per seconde gelijk blijft. Er zijn wel fragmenten die niet meer lijken op roffelen. Die doen denken aan het hakken waarmee de specht voedsel zoekt. Wie denkt dat de percussionist het hele stuk aan het improviseren is vergist zich. Elke gespeelde noot is uitgeschreven in de partituur. Dat iemand een stuk van zo’n 8 minuten uit zijn hoofd speelt is een fantastische prestatie, maar bewijst dat ook mensen dergelijke signalen kunnen onthouden, net als de specht die blijkbaar ook de roffel van zijn mededingers kan onthouden.