Voor ons is de Tureluur (Tringa totanus) een grijsbruine vogel met een rode snavelbasis en rode poten die zijn tijd verdeelt tussen hoog- en laagwatergebieden. Voor de oude Kelten lag dit anders. Op de eerste plaats was de vogel, net als andere dieren, geen zelfstandig wezen maar de verschijningsvorm van een geest. Ook zijn levensgebied zagen ze als minder aards dan wij, ze stond model voor de overgang van leven naar dood. Dat gaf de vogel een symbolische waarde. Wilde je die overgang voor een stervend persoon zo harmonisch mogelijk laten verlopen dan riep je de geest van de Tureluur in. Die geest liet zich het beste activeren als je het geluid van de Tureluur nabootste. Zo ontstond het zangstuk Pilililiu, waarin de vluchtroep van de Tureluur vrij precies wordt weergegeven.
Perfecte euthanasiemuziek dus.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten