Een vogel die je ’s winters ook in veel grotere groepen ziet dan ’s zomers is de Putter (Carduelis carduelis). Ze foerageren dan vooral op elzen en berken waar ze zeer behendig de zaadjes uit peuteren. Soms samen met sijsjes. ’s Zomers herhalen ze de truc in kleinere groepjes, maar dan op planten als distels, kaardebollen en planten waar andere zangvogels moeilijk bij kunnen komen. Meestal gaat hun verschijning gepaard met een opvallend kanarieachtig gekwetter dat Vivaldi op briljante wijze in zijn fluitconcert ‘Il Gardellino’ (de Putter of Distelvink) heeft verwerkt. Of Vivaldi de zang van de putter ook in de natuur bestudeerd zal hebben is niet erg waarschijnlijk gezien zijn leefwijze als priester in Venetië. Veel meer ligt het voor de hand dat hij een kooivogel gehoord heeft. Putters zijn als zodanig altijd erg geliefd geweest, getuige onder meer het schilderij van Fabricius.
Zonder de titel te kennen zullen vogelkenners de zang van de putter meteen in het stuk van Vivaldi herkennen. Dat geldt niet voor alle ‘vogelcomposities’. Zelfs niet als deze van de hand van Olivier Messiaen zijn, de vogelnabootser bij uitstek. Natuurlijk moet de fluitist de putter ook gehoord hebben, anders krijg je vertolkingen waarin de putter nauwelijks te herkennen is.
Beluister het concert via de link hierboven en fiets of wandel door een groot park. Grote kans dat je de Putter meteen herkent.
Putter op het schilderij De Tuin der Lusten van Jeroen Bosch, helaas niet te bewonderen in ’s-Hertogenbosch.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten