Het is tot nog toe geen slechte winter geweest voor de IJsvogel (Alcedo atthis). Vandaag mocht ik er nog een bewonderen niet ver van mijn huis. Het blijft de mooiste vogel die je in ons land kan zien. Dat hij geen fraaie zang voortbrengt zij hem vergeven, je hoort hem vooral als hij vlucht. Zijn tzie is door Messiaen verklankt in het deel ‘La Bouscarle’ (de Cetti's zanger) uit zijn pianoreeks ‘Catalogue d’Oiseaux’. De eerste maat is gevuld met de zang van de Cetti’s zanger waarna de volgende drie maten voor het Waterhoentje zijn. Daarna (op 7 sec van het begin) hoor je eerst twee keer de tzie van de IJsvogel gevolgd door een verklanking van zijn vlucht, in de partituur door Messiaen aangeven als ‘De blauwe pijl van de ijsvogel’. Later in het stuk komt de roep nog een paar keer terug (op 19 sec). Naar mijn weten is dit het enige muziekstuk waarin de roep van de IJsvogel via een klassiek instrument wordt weergegeven.
Maurice Ravel heeft een mooi lied geschreven ‘Le Martin-pecheur’ als onderdeel van zijn ‘Histoire naturelles’, vijf liederen voor zangstem en piano, maar hierin hoor je de ijsvogel niet. De tekst (een gedicht van de Franse dichter Jules Renard) is te leuk om hier niet in een eigen vertaling weer te geven.
maar ik werd een zeldzaam gevoel gewaar.
Terwijl ik mijn hengel in positie had,
streek er een ijsvogel op neer.
Wij hebben geen vogel die mooier is.
Hij lijkt op een grote blauwe bloem,
aan het eind van een lange steel.
De hengel boog door onder zijn gewicht.
Ik hield mijn adem in,
trots dat een ijsvogel mij voor een boom hield.
En ik weet zeker dat hij er niet bang van doorging,
omdat hij geloofde dat hij gewoon
van de ene naar de andere tak was gevlogen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten