In het toneelstuk ‘Romeo en Julia’ van William Shakespeare komt de volgende scene voor
JULIA
Wil je al gaan?
Het is nog geen dag.
Het was de nachtegaal, en niet de leeuwerik
Die je hoorde ..
ROMEO
Het was de leeuwerik, ….
Niet de nachtegaal …
Ik moet gaan en leven,
of blijven en sterven.
Zoals bekend hadden de families van de geliefden hevige ruzie met elkaar waardoor Romeo en Julia elkaar alleen ’s nachts konden ontmoeten. Blijkbaar was het horen van de eerste Leeuwerik (Alauda arvensis) normaal het sein voor Romeo om naar huis te gaan.
Gounod en Prokokiev, componisten van respectievelijk een opera en een ballet gebaseerd op het stuk van Shakespeare, hebben deze scene mét vogelzang in hun compositie verwerkt.
Guonod’s dramatische aria in de 4e acte van ‘Non, non, ce n’est pas le jour’ start met vogelklanken die de Leeuwerik moeten aanduiden. Hij heeft overduidelijk niet geprobeerd de Leeuwerik precies na te doen.
De overeenkomstige scene bij Prokokiev is ‘Romeo with Juliet before Parting’, uit de 3e acte, scene 6, nummer 39. De Leeuwerik, verklankt door de fluit, waarschuwt voor het aanbreken van de dag. Ook hier geen poging om natuurgetrouw te zijn.
Vincenzo Bellini heeft zich voor zijn opera ‘I Capuleti e i Montecchi’ ook door Shakespeare laten inspireren. Daar komt de betrokken scene echter niet in voor.
Een vogelkenner die het vermeende huis van Julia in Verona bezoekt beseft direct dat dit niet het decor van Shakespeare’s stuk en ook niet die van beide muziekstukken kan zijn. Hoe kun je hier ooit een Nachtegaal of Leeuwerik horen?
Overigens, dat balkon is er pas in de vorige eeuw aangebouwd!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten